داروهای بیولوژیک جدید بیماری پسوریازیس

داروهای جدید خوراکی در بیماری پسوریازیس

اپریمیلاست / Apremilast (اُتزلا / Otezla)

قرصی است که به صورت خوراکی مصرف می‌شود. این دارو در سال 2014 از سویFDA تأیید شد.
خلاف داروهای خوراکی قدیمی‎تر مورد استفاده برای پسوریازیس، اپریمیلاست به گونه‌ای انتخابی‌تر عمل می‎کند. این دارو آنزیمی در سلول‎های ایمنی به نام فسفودی‎استراز 4 یا PDE4 را هدف قرار می‎دهد. از طریق مهار آنزیم مزبور، داروی اپریمیلاست کمک می‎کند تا پاسخ ایمنی بیش از حد که باعث بروز التهاب در مردم مبتلاء به پسوریازیس می‌شود، مهار گردد.
اپریمیلاست دو بار در روز مصرف می‌شود. عوارض جانبی بیشتر شایع این دارو شامل اسهال، تهوع، سردرد، و عفونت سیستم تنفسی فوقانی است.
اپریمیلاست را می‎توان به تنهایی یا به همراه دیگر روش‌های درمان پسوریازیس مثل نوردرمانی (فوتوتراپی)، داروهای موضعی و متوتریکسات مورد استفاده قرار داد.

داروهای بیولوژیک جدید

بیولوژیک‎ها داروهایی هستند که از مـواد موجود در موجودات زنده مثل پروتئین‎ها و آنتی‎بادی‌ها ساخته می‎شوند. وقتی این داروها وارد بدن می‎گردند قسمتی از سیستم ایمنی را که سبب تقویت علایم پسوریازیس می‌شود مسدود می‎کنند.
بیولوژیک‎ها ممکن است با TNF – آلفا، سلول‌های T، یا اینترلوکین‎ها وارد فعل و انفعال شوند. این فرآیند به نوبه خود به فروکش التهاب کمک می‎کند.

برادولومب / Brodalumab (سیلیک / Siliq)
برادولومب (سیلیک) در سال 2017 از سوی FDA تأیید شد. این دارو برای مردمی است که دچار پلاک پسوریازیسی متوسط تا شدید بوده و کاندید انجام نوردرمانی یا درمان سیستمیک هستند و بیماری آنها به دیگر روش‌های درمان جواب نداده است.
برادولومب از طریق تزریق استفاده می‎شود. این دارو با اتصال به گیرنده اینترلوکین – 17 یا IL-17 عمل می‌کند. مسیر IL-17نقشی در التهاب ایفا می‎نماید. در آزمون‎های بالینی انجام شده، در مقایسه با بیماران دریافت کننده دارونما (پلاسبو)، بیماران استفاده کننده از برادولومب به میزان بیشتری دارای پوست پاک شده از آثار پسوریازیس بودند.
همانند دیگر داروهای بیولوژیک، برادولومب خطر ابتلاء به عفونت را در مصرف کننده افزایش می‌دهد. برچسب مربوط به این دارو در عین حال دارای هشدارنامه‎ای در مورد افزایش خطر بروز افکار و رفتار خودکشی در مصرف کننده است. مردم دارای سابقه اقدام به خودکشی یا افسردگی باید در هنگام مصرف این دارو مورد پایش قرار گیرند.

گوزیکومب / Guselkumab (تریمفایا /Tremfya)
داروی بیولوژیک جدید موسوم به گوزیکومب (تریمفایا) در سال 2017 از سوی FDA تأیید شد. گوزیکومب، پسوریازیس پلاکی را در مردم دچار اشکال متوسط تا شدید این بیماری که در عین حال کاندید نوردرمانی یا درمان سیستمیک هستند، مداوا می‎کند.
گوزیکومب در حال حاضر تنها داروی بیولوژیک است که اینترلوکین – 23 یا IL-23 را هدف قرار می‎دهد. IL-23 یکی از سایتوکین‎های درگیر در پسوریازیس به شمار می‌رود.
پس از دو دوز اولیه آغاز درمان، گوزیکومب به صورت تزریق ساب‎کوتانئوس (تزریق زیر جلدی) و هر هشت هفته یک بار به بیمار داده می‎شود.
عوارض جانبی بیشتر شایع در مورد این دارو شامل سردرد، عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی، واکنش‌های محل تزریق دارو،درد مفصل، اسهال، و آنفولانزای معده است.

سکوکینومب / Secukinumab (کوسینتیکس / Cosentyx)
سکوکینومب نوعی آنتی‌بادی است که اینترلوکین 17 یا IL-17 را هدف قرار می‌دهد. این دارو در سال 2015 توسط FDA تأیید شد.
سکوکینومب نشان داده است که باعث ایجاد پاکسازی بیشتر و طولانی‎مدت‎تر در پوست مردم دچار پسوریازیس می‎شود. در یک مطالعه در حدود 44 درصد نمونه‎های دریافت کننده سکوکینومب در فاصله یک سال پس از دریافت این دارو به رفع کامل آثار پوستی پسوریازیس رسیدند. پس از گذشت 5 سال، پوست 41 درصد نمونه‎ها به طور کامل از آثار پسوریازیس خلاص شده بود.
در مورد این دارو شیوه مصرف شامل دو تزریق در هفته‎های صفر، یک، دو، سه، و چهار است که با دو تزریق هر ماه یک بار دنبال می‎شود.
همانند دیگر داروهای بیولوژیک، مردم مصرف کننده سکوکینومب در خطر بالاتری برای ابتلاء به عفونت قرار دارند. عوارض جانبی بیشتر شایع در مورد این دارو شامل اسهال و عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی است.

ایکسکیزومب / Ixekizumab (تالتز / Taltz)
ایکسکیزومب (تالتز) در سال 2016 از سوی FDA برای درمان افراد بزرگسال مبتلاء به پسوریازیس متوسط تا شدید تأیید شد. این بدان معنی است که داروی مزبور برای مردمی است که کاندیدای انجام نوردرمانی، درمان سیستمیک یا هر دو نوع درمان هستند. ایکسکیزومب پروتئینی به نام اینترلوکین – 17A یا IL-17A را هدف قرار می‎دهد.
تأییدیه بر مبنای نتایج مطالعات بالینی چندگانه بر روی مجموعاً 3866 نمونه صادر شد. در مطالعات مورد اشاره، پوست اغلب مردم مصرف کننده ایکسکیزومب به طور کامل یا تقریباً کامل از آثار پسوریازیس خلاص شده بود.
عوارض جانبی بیشتر شایع این دارو

شامل عفونت‎های سیستم تنفسی فوقانی، واکنش‎های محل تزریق، و عفونت‌های قارچی است.

زیست‎همسان‎ها
زیست‌همسان‌ها (Biosimilars) داروهای ژنریک معادل داروهای بیولوژیک هستند. به هر حال این داروها نسخه‌برداری دقیق بیولوژیک‎ها محسوب نمی‌شوند. در عوض آنها از مهندسی معکوس برای ایجاد نتایج مشابه داروهای بیولوژیک برخوردارند.
همانند داروهای بیولوژیک، زیست‎همسان‌ها زمانی ساخته شدند که داروهای بیولوژیک اولیه از انحصار خارج شدند. مزیت این داروها این است که در مقایسه با محصولات اریجینال هزینه بسیار کمتری بر مصرف کننده تحمیل می‌کنند.
زیست‌همسان‎های مورد تأیید شامل موارد زیر است:
• سیلتیزو / Cyltezo و امجیویتا / Amjevita، زیست‎همسان‎های ادالیمومب / adalimumab (هیومیرا / Humira)
• ایرلزی / Erelzi، زیست‎همسان ایتانرسپت / etanercept (اینبرل / Enbrel)
• اینفلکترا / Inflectra، رنفلکسیس / Renflexis، و ایکسیفی / Ixifi، زیست‌همسان‌های اینفلکسیمب (رمیکید / Remicade)

دارو‎های در آستانه تأیید

تیلدری‎کیزومب / Tildrakizumab داروی زیست‎همسانی است که هنوز به تأیید لازم برای مصرف در ایالات متحد آمریکا نرسیده است، اما این اتفاقی است که هر لحظه احتمال وقوع آن وجود دارد. در سال 2017، FDA مرور یک اپلیکیشن این زیست‎همسان را برای درمان پسوریازیس متوسط تا شدید پذیرفت. این دارو از طریق مهار اینترلوکین – 23p19 عمل می‎کند. تیلدری‎کیزومب در دو آزمون بالینی اساسی که شامل 1800 نمونه مردم دچار پسوریازیس بود نتایج نویدبخشی از خود نشان داد.

آگاهی از تازه‌ترین گزینه‎های درمانی برای پسوریازیس در راستای مدیریت این بیماری موضوعی اساسی است.

درمان واحدی که برای همه بیماران مناسب باشد در مورد پسوریازیس وجود ندارد.

این احتمال هست که بیمار ناگزیر باشد تا برای رسیدن به بهترین گزینه درمانی برای خود که فاقد عوارض جانبی باشد روش‎های مختلف و داروهای گوناگونی را امتحان کند.
کشفیات جدید در باره پسوریازیس کماکان ادامه دارند. مردم باید در مورد گزینه‌های درمانی تازه با پزشک خود مشورت کنند./

پژوهشگران اکنون در مقایسه با گذشته دانش به مراتب بیشتری در مورد پسوریازیس (سورایسیس) و نقش سیستم ایمنی بدن در این بیماری دارند. کشفیات تازه به تولید داروهای ایمن‎تر، هدفمندتر و بسیار مؤثرتر برای درمان پسوریازیس منجر شده است.
علی‎رغم تمامی درمان‌های در دسترس برای پسوریازیس، بیش از 50 درصد مبتلایان به این بیماری از درمان انجام شده بر روی خود راضی و خشنود نیستند.
اگر کسی مبتلاء به پسوریازیس بوده و به علت ناکارآمد شدن روش درمانی مورد استفاده خود در صدد تغییر روش درمانی باشد، یا اگر درمان مورد استفاده در وی باعث بروز عوارض جانبی شده است، ایدۀ خوبی خواهد بود که در صدد برآید تا در حد امکان چیزهای بیشتری در مورد آخرین گزینه‌های درمانی برای پسوریازیس بداند.

درمان پسوریازیس پلاکی با گوزیکومب/Guselkumab (تریمفایا /Tremfya)

داروی بیولوژیک جدید موسوم به گوزیکومب (تریمفایا) در سال ۲۰۱۷ از سوی FDA تأیید شد. گوزیکومب، پسوریازیس پلاکی را در مردم دچار اشکال متوسط تا شدید این بیماری که در عین حال کاندید نوردرمانی یا درمان سیستمیک هستند، مداوا می‎کند.



درمان پسوریازیس پلاکی با گوزیکومب/Guselkumab (تریمفایا /Tremfya):

گوزیکومب در حال حاضر تنها داروی بیولوژیک است که اینترلوکین – ۲۳ یا IL-23 را هدف قرار می‎دهد. IL-23 یکی از سایتوکین‎های درگیر در پسوریازیس به شمار می‌رود.

پس از دو دوز اولیه آغاز درمان، گوزیکومب به صورت تزریق ساب‎کوتانئوس (تزریق زیر جلدی) و هر هشت هفته یک بار به بیمار داده می‎شود.

Guselkumab توسط شرکت Janssen Global Services LLC تهیه شده است. در ژوئیه ۲۰۱۷، جانسن تأیید FDA ایالات متحده را برای فروش guselkumab برای درمان پسوریازیس پلاک تأیید کرد. استفاده از آرتروز پسوریاتیک نیز در آوریل ۲۰۱۸ در ژاپن مورد تایید قرار گرفته است. Guselkumab توسط Janssen Sciences Ireland UC در Cork ایرلند ساخته شده است.



طریقه مصرف:

اگر مصرف فراموش شد، در اسرع وقت تزریق شود، سپس برنامه دوز را مطابق با آن تنظیم کنید. دارو را از یخچال و فریزر ۳۰ دقیقه قبل از تزریق بگذارید تا به دمای اتاق برسد. این دارو را از راه دیگری گرم نکنید، مانند گرم کردن مایکروویو، قرار دادن در آب گرم، یا ترکاندن آن و در نور مستقیم خورشید. دارو را تکان ندهید. دارو باید بی رنگ باشد. قبل از تزریق هر دوز، محل تزریق را با مالش الکل تمیز کنید. محل تزریق را هر زمان برای کاهش آسیب در زیر پوست تغییر دهید. به پوستی که مرطوب، کبود شده، قرمز، سخت، ضخیم، پوسته پوسته و یا تحت تاثیر پسوریازیس قرار نگرفته تزریق نشود.

عوارض جانبی:

عوارض جانبی بیشتر شایع در مورد این دارو شامل سردرد، عفونت‌های سیستم تنفسی فوقانی، واکنش‌های محل تزریق دارو، درد مفصل، اسهال، و آنفولانزای معده است.

احتیاط:

قبل از استفاده از گلوتامات، اگر به آن حساسیت دارید، به پزشک یا داروساز خود بگویید؛ یا اگر آلرژی دارید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعال باشد که می تواند واکنش های آلرژیک و سایر مشکلات را ایجاد کند. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

نگه داری:

ذخیره یخچال در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد (۳۶-۴۶ درجه فارنهایت)

هزینه:

قیمت هر ۱۰۰ میلی گرم دوز (که یک بار در هر دو ماه داده می شود) حدود ۱۰،۰۰۰ دلار است.